Braakland/ZheBilding speelt Trust Geschreven door Ianthe Bato maandag, 19 februari 2007 Na hun voorstelling De Vreemdeling, haalt Braakland/ZheBilding voor Trust opnieuw de mosterd bij Albert Camus. Maar veelvuldig nicotineverbruik, Mauro?s trenchcoat en wat ostentatief gezwaai met een exemplaar van de klassieker ten spijt, de diepgang van de meester ontbreekt. We schrijven eind jaren tachtig, voorstedelijk Amerika. Wanneer de zeventienjarige Maria (Jessa Wildemeersch) haar zwangerschap aankondigt, verliest ze in ??n klap haar lief, haar thuis en haar vader, die bij het horen van het nieuws zowaar terstond aan een hartstilstand bezwijkt. Zwervend op straat ontmoet ze Matthew (Pieter Genard). Matthew is wat je noemt een loser, een eind-twintiger die in de woorden van zijn vader ?van job wisselt als van ondergoed?. Samen zoeken ze hun weg in een wereld van conformiteit en onbegrip, en vinden ze uiteindelijk elkaar. anglicismen Trust is ?muziektheater?, wat betekent dat de tekst wordt ondersteund en onderbroken door een live soundtrack van Mauro Pawlowski en Rudy Trouv?. De inventieve composities van het duo worden gimmickgewijs gebracht op authentieke jaren tachtigapparatuur, en rijgen de vele korte sc?nes aan elkaar. Het scenario is een adaptatie van een Amerikaans filmscript (Hal Hartley). De vertaling hiervan komt de voorstelling echter niet ten goede. Het stuk is onnodig doorspekt met Amerikaanse culturele referenties. Daarnaast veranderen in vertaling oorspronkelijk snedige oneliners in onhandige anglicismen die een stuk minder hard aankomen. Jammer, want Trust is in de eerste plaats een dialogenvoorstelling. Door de filmische structuur zijn de vele sc?nes kort, en lijkt er geen ruimte voor inhoud en ontwikkeling. Elke sc?ne geeft een glimp van wat hij had kunnen zijn, is het begin van een interessantere dialoog die we niet zullen zien. Trust geeft geen antwoorden, en is tegelijk te braaf en vertrouwd om stof tot reflectie te zijn: wat het wel zegt, is al eerder gebracht, en beter. Liefde Trust wil een verhaal zijn over een alles-overwinnende liefde, maar geeft daarvoor een te nuchtere kijk hierop. Liefde in Trust is een zakelijk verbond gebaseerd op vertrouwen, al lijkt ook deze definitie niet geheel te voldoen. Zodra het verbond wordt gesloten en Matthew zich voor Maria in de dagelijkse sleur van een hersendodende job stort, wil ze hem eigenlijk al niet meer: ?ik heb hem liever zoals hij is?. Al wie eens verliefd geweest is, weet dat de liefde uit films en zeemzoete ballades niet bestaat, maar de visie van Trust is toch wel erg mager. ?Waarom verdraag jij mij?? vraagt Matthew aan Maria. ?Iemand moet het doen?, antwoordt ze. ?Waarom jij?? ?Ik was toevallig in de buurt.? Tja. Ondanks de herkenbaarheid van de maatschappelijk vervreemding die de beide jongeren benauwt, zijn ze op geen moment sympathiek of interessant. We moeten geloven dat Maria en Matthew evolueren, maar de progressie van Meursault of de fysieke levenslust die het werk van Camus zo typeert vinden we niet in hen terug. Er zijn genoeg domme en doelloze jonge mensen. Wat maakt Maria en Matthew interessanter? Zwanger Midden in het stuk reflecteert Maria in een abortuskliniek over de seks die haar zwanger maakte. ?Wat zag hij aan mij toen we dit deden?? vraagt ze zich af. ?Mijn billen, borsten, benen.? ?Want eigenlijk,? mijmert ze, ?is dat alles wat er te zien valt?. En zo is het ook een beetje met Trust: een stel billen, borsten en benen maar geen body, en al zeker geen ballen.