televisieserie van de week : De Kavijaks Bridge Entertainment. In vijf afleveringen verfilmde regisseur Stijn Coninx enkele jaren uit het leven van de vissersfamilie Vantorre uit Heist-aan-Zee, beter bekend als De Kavijaks. De reeks was onlangs te zien op VTM en wie ze miste, kan nu deze mooi uitgegeven vierdelige dvd-box kopen. Het verhaal van de Kavijaks is een stukje Vlaamse folklore. Het wordt verteld door Jozef Vantorre, die het te boek stelde, en die in de verfilming offscreen zijn leven vertelt. Dat is een vrij klassieke aanpak, maar Stijn Coninx houdt van rustige, mooie vertelcinema. Hij zoekt een heldere harmonie tussen de gebeurtenissen, de karakterschets, het beeldritme en het landschap. De eerste twee afleveringen laten het gezin zien aan het begin van de Tweede Wereldoorlog. De moeder is ziekelijk moe, de vader een dronkaard die zijn gezin terroriseert. Zo een opzet is al een keuze, en nogal wat kijkers hadden meteen al genoeg van dat soort Vlaamse klei: ze vonden de materie ouderwets, en het verhaal weinig relevant. Het is allemaal iets van de vorige eeuw. Het spijtige is dat dat een beetje klopt. De serie vertelt als een streekroman, een genre dat weinig actuele weerhaken heeft om vandaag nog te boeien. De camera schildert de taferelen uit zoals een verteller dat in een 19de-eeuwse roman doet. Dat is geen taal die aansluit bij het eigentijdse levensgevoel, maar natuurlijk wel bij de tijd waarin het verhaal zich afspeelde. Om onduidelijke redenen wordt de gejaagdheid van Piften, wanneer die zijn grote liefde zoekt, plots in een heel andere, expressionistische beeldtaal, gefilmd. Bovendien oogt alles toch iets te mooi. De bucolische beelden van de duinen, de zomerse weggetjes, de haveloze kinderen en het pastorale huisje bijten niet. Stijn Coninx wilde de warme verbondenheid onder de kinderen weergeven, maar dat haalt de angel uit het verhaal. Dit is een verhaal over overleven en over karaktervorming, maar daarvan voel je de snelle hartslag niet. En de dramatiek kabbelt rustig voorbij. Het verhaal bevat heel wat momenten die erg emotioneel zijn: verkrachting, incest, familiaal geweld, oorlog, haat en bijna een vadermoord. De fluwelen toets waarmee dat wordt aangebracht mist scherpte. Maar de serie, waarvan de volgende drie afleveringen zich afspelen vlak na de oorlog, boeit wel als een verhaal over familiale solidariteit en over de kracht van liefde. De romantische muziek van Dirk Bross? trekt die kaart goed. De cast, met een trio Decleir erin, is behoorlijk. Jessa Wildermeersch als Jeanne is een ontdekking. (vpb)