MIJN TILDONK Actrice jessa Wildemeersch (27) kreeg onlangs een 'lifelong membership' van de befaamde New Yorkse Actor's studio, waar ze drie jaar studeerde en ondermeer les kreeg van Al Pacino, Harvey Keitel en Ellen Burstyn. Voordien studeerde ze vierjaar aan de Studio Herman Teirlinck. Ze had gastrollen in Recht op Recht, Heterdaad, Witse, Aspe, trad onlangs nog op in De Laatste Show en is momenteel te zien in Verlengd Weekend, een Vlaamse film die vorige week in premi?re ging. Ze heeft ook een rol in de Kavijaks, een vijfdelige reeks die vanaf begin 2006 op het VTM-scherm komt. Volgende maand gaat haar theaterprogramma 'De Misfit in me' in premi?re. MOOISTE PLEKJE "De tuin van mijn ouderlijk huis is behoorlijk groot. Achteraan geeft hij uit op een weide met een uitzicht op een oude hoeve, op de koeien en paarden die er zorgeloos kuieren. De zonsondergang is er zonder meer adembenemend." LEUKSTE PLEKJE THUIS "Ik woon vier maanden per jaar in New York, waar ik theaterproducties voorbereid. Voor het overige pendel ik tussen Brussel en mijn ouderlijk huis in Tildonk. Als kind al vond ik de keuken een zalige plek. De koelkast, de snoepkast en de koekendoos waren altijd bij de hand. Nu nog straalt die keuken, met die warme houten meubels en met de radio die op de achtergrond speelt, een soort gezelligheid uit waar ik van hou." DAGELTKSE BOODSCHAPPEN "De keren dat ik zelfde boodschappen doe, ga ik naar de supermarkt in Haacht. Maar al sinds ik kind was, komen koffie, fruitsap en chips uit de wereldwinkel, in het centrum van Haacht." SUPERWINKEL "Ik heb niet zoiets als een favoriete winkel. Als ik in Brussel ben, ga ik op zondag wel eens naar de markt aan het zuidstation. Het ruikt daar naar exotisch fruiten kruiden en het is een levendige smeltkroes van talen, culturen en rassen. Ik dompel me daar graag in onder." LIEVELINGSRESTAURANT "De Voer, het sociale restaurant aan de Valkerijgang in Leuven, wordt door mijn moeder gerund. Net als mijn vader is zij altijd al sociaal bewogen geweest. Je eet er wat depot schaft. Maar de prijzen zijn zeer democratisch, zodat minder begoede en eenzame mensen er terecht kunnen. Tegelijk komen ze in contact met anderen, ze kunnen ook deelnemen aan allerlei activiteiten. Erg leuk is ook Kapiski, het Afrikaanse restaurant in de Leuvense Parijsstraat." FAVORIET CAFE "Geef mij maar een gezonde dosis bruine kroegsfeer, evenwel zonder dat het een 'zattekot' wordt. Met jazzmuziek, Bruce Springsteen of singersongwriters als Suzan Vega of Leonard Cohen die niet te luid uit de boxen klinken. Maar het mag ook dansmuziek zijn, R&B bijvoorbeeld, waar ik me op kan uitleven. Na een wandeling in de buurt ga ik al eens iets drinken op het terras van de Maritime, mooi gelegen langs de Vaart." PLAATS OM TE VLUCHTEN "Als ik nood heb om uit te waaien, rij ik naar Oostende, naar mijn grootouders. Opa is 90, oma 92. Ondanks hun leeftijd staan die mensen heel stevig met hun beide voeten op de grond. Ik voel mij daar helemaal thuis en rustig. Mijn opa bakt heel lekker brood en ze beschouwen mij nog echt als hun kleinkind. Mijn oma noemt me 'De Vliegende Hollander', omdat ik zo dikwijls naar New York trek." BESTE VRIEND(IN) "Met Laura, met wie ik lager onderwijs volgde in de Freinetschool in Leuven, schiet ik erg goed op. Nochtans zijn we totaal verschillend. Ik reis over en weer, ben met films, televisiereeksen en theater bezig. Zij is getrouwd, heeft drie kinderen en leidt een huiselijk leven in Kessel-Lo. Misschien houden net die verschillen ons in dialoog met elkaar. Ik heb ook nog geregeld contact met voormalige medestudenten aan de kunstacademie in Brussel. En dan is er Tuur Florizoone; accordeonist en ook al een klasgenoot van op de Freinetschool." AVONDJE STAPPEN MET "Voor mijn theaterproductie 'De Misfit in me' werk ik - voor de derde keer al - samen met Tuur Florizoone. Ik heb ook aan zijn cd meegewerkt. Wij treffen elkaar meestal op feestjes, of dat nu in Limburg. Brussel of Oostende is, waar zijn ouders vandaan komen. Hij heeft altijd zijn accordeon bij, dat is handig als we zelf zo'n feestje bouwen. Als ik in New York ben, ga ik soms eens dansen in ??n van die typische R&B bars. Maar alleen als ik een guestcard op de kop kan tikken, want een inkomticket is erg duur." WAT ERGERT JE? "Ik erger me eigenlijk alleen als ik moe ben of ongeduldig word. Dan kunnen heel kleine dingen mij beginnen irriteren. Het geluid van voetstappen, iemand die op koekjes knabbelt... Mijn remedie is dan: gaan slapen. Mijn ergernis heeft dus meer met mezelf en mijn omgeving te maken, dan met derden." HERINNERINGEN "Wij woonden thuis met twee gezinnen: mijn ouders, mijn zus Lot en ik, de tweelingbroer van mijn moeder en zijn vrouw, en hun zonen Pepijn en Maarten. De grote tuin, het achterliggende veld en bos, de boerderij waar wij met de twee dochters van boer Jacques gingen spelen: het was net of dat allemaal van ons was. Ravotten, kampen bouwen... Een heerlijke kindertijd was dat. Ook mijn eerste camera-optreden, als dertienjarige leerlinge aan de Brusselse Kunstacademie, in een videoclip van de Belgische popgroep Betty Goes Green, blijft me bij. 'Cold by the Sea' was een kort nummer, maar de opnamen namen wel vier dagen in beslag. Ik vond het geweldig te vertoeven tussen die rockzangers met lang haar en stoere cowboy-outfit, en die zangeres met haar hoge laarzen. Ook al waren de omstandigheden alles behalve. Ik moest bij voorbeeld in een klein jeugdhuisbedje slapen. Een nare herinnering was het zware verkeersongeval hier aan de vaart. Ik was achttien en kon lange tijd niet doen wat mijn leeftijdsgenoten deden. De maandenlange revalidatie en de administratieve rompslomp stortten me pardoes in de harde volwassenenwereld. Ik ben toen erg veranderd. Ik wou en ik zou op mijn eigen benen staan, bewijzen dat ik weer kon dansen, zingen, acteren..." ULTIEME DROOM "Voor de nabije toekomst hoop ik dat mijn theaterproject 'De Misfit in Me', dat ik zelf schreef, een succes wordt. Samen met een tiental medewerkers stak ik er veel tijd en energie in. Ik hoop het project ook te kunnen uitvoeren naar New York. Op langere termijn zou ik graag in het vlak van theater een dialoog op poten zetten tussen Vlaanderen en New York. Dingen die we hier doen naar ginds brengen, en omgekeerd. In het voorjaar van 2006 breng ik in New York trouwens de monoloog 'De Nacht van Margaretha' van de Leuvense auteur Kamiel Vanhole. En ik droom ervan verder door te breken als actrice, ook in New York." tekst : Herman Meersseman foto's : Patrick Vertommen